Individualisme

Je moet het toch maar in je hoofd halen. Hoe kom je er in godsnaam bij om een marathon in slow motion te lopen? Ok, je kan al langer spelen met het idee om iets te doen voor het goede doel, een ludieke actie.

Greg Billingham, een Britse bouwvakker, voelde zich moreel verplicht om iets te doen voor kinderen met leukemie. Aangezien de marathon van Londen op het programma stond, vond hij er niets beter op dan die in slow motion te lopen. Je kan hem gek verklaren, doe ik ook, maar kijk eens naar het resultaat.

Morgen, als hij aankomt, zullen duizenden mensen hem staan opwachten en toejuichen. Bovendien haalt hij in heel Europa het nieuws. Greg Billingham is niet langer de onbekende Britse bouwvakker, hij is beroemd. En daar wringt bij mij het schoentje. Als ik hoor of lees over zulke acties denk ik steeds aan het woord individualisme. Individualisme is iets universeel en van alle tijden. Aanhangers zijn ervan overtuigd dat mensen altijd handelen uit eigenbelang.

Ik vraag mij af waar Greg het meeste van geniet. Het geld dat hij binnenkort overhandigt aan de leukemieke kindjes of de duizenden joelende fans en de talloze interviews in kranten en op tv? Jaja, grote weldoener Greg Billingham.

Man loopt marathon in slow motion

Greg Billingham is nog steeds bezig aan de marathon van Londen, die vorige zondag van start ging. De reden waarom de Britse bouwvakker nog niet is aangekomen is dat hij maar liefst vijf seconden doet over één loopbeweging. Billingham zamelt namelijk geld in voor kinderen met leukemie, zo meldt de BBC. Als alles goed verloopt zal hij waarschijnlijk morgen aankomen.

Opa's mondharmonica

Toen ik onlangs hoorde dat erfgoeddag er weer aan zou komen, ben ik toch eens beginnen na te denken. Heb ik zelf ook zo een erfstuk, een voorwerp dat ik koester omwille van zijn emotionele waarde? Al snel kwam ik tot de conclusie dat ik toch serieus hard moet zoeken om iets te vinden. Je staat daar eigenlijk nooit bij stil. Tegenwoordig hechten jongeren, mezelf incluis, meer waarde aan nieuwe technische snufjes, waarvan de emotionele waarde absoluut nul is. Na lang rommelen in mijn kamer vond ik uiteindelijk mijn oude mondharmonica terug. Dat voelde raar want vroeger betekende die mondharmonica heel veel voor mij. Ik schaamde mij zelfs een beetje want die mondharmonica kreeg ik van mijn opa, die niet veel daarna stierf. Ik was toen een jaar of dertien en als ik mij verveelde trok ik naar mijn kamer, haalde de mondharmonica uit het doosje en begon te spelen. Ik vraag me af hoe die mondharmonica dan toch in de vergetelheid is geraakt. Ik denk dat de emotionele link met mijn opa vervaagde naarmate de jaren vorderde. Toch ben ik blij dat ik hem heb teruggevonden. Hij ligt nu terug op men nachtkastje, mijn erfgoedstuk, opa’s mondharmonica.

Erfgoeddag in Borgloon

Ook in Borgloon leeft erfgoeddag. In Hoepertingen, een kleine deelgemeente van Borgloon, staat het prachtige kasteel Mariagaarde centraal. Je kan er binnen een kijkje nemen en zalig wandelen in het prachtige domein. Voor de liefhebbers is er ook een rondleiding waarbij men dieper ingaat op de eigendomsgeschiedenis van het kasteel. Mensen die met de fiets zijn kunnen ook hun hartje ophalen. Er is een erfgoedfietstocht georganiseerd tussen Borgloon en Sint Truiden. Via de prachtige bloesemfietsroute komt men langs verschillende erfgoedlocaties in Borgloon en Sint Truiden, met de stoomstroopfabriek (winnaar van de monumentenstrijd!) als absoluut hoogtepunt. (nr)